Τετάρτη 13 Ιουλίου 2011

Πάμπλο Νερούδα - Σονέτο XLV ("Εκατό ερωτικά σονέτα")

3 σχόλια

Μη μείνεις μακριά μου ούτε μια μέρα, γιατί να...
γιατί, πώς να στο πω, είναι μεγάλη η μέρα,
και θα σε περιμένω όπως στους σταθμούς
όταν να κοιμηθούν πάνε τα τρένα.

Μη φύγεις ούτε μιαν ώρα γιατί τότε
τούτη την ώρα μαζεύονται οι σταγόνες της αγρύπνιας
κι ίσως όλος εκείνος ο αχνός όπως θα ψάχνει σπίτι
έρθει να πνίξει τη χαμένη μου καρδιά.

Αχ να μη διαλυθεί ο ίσκιος σου στην άμμο,
αχ να μην πεταρίσουνε στην απουσία τα βλέφαρά σου:
μη φύγεις ούτε λεπτό, αγαπημένη,

γιατί ετούτο το λεπτό τόσο μακριά θα έχεις φύγει
που θα διασχίσω όλη τη γη ρωτώντας
αν θα γυρίσεις ή αν θα μ' αφήσεις να πεθαίνω.
                       
                                 (Πρώτη έκδοση: 1960)
[Μετάφραση: Παναγιώτης Αλεξανδρίδης]
[Διαβάστε εδώ το ποίημα στο πρωτότυπο και εδώ βιογραφικά στοιχεία του ποιητή]

Share/Bookmark

3 Σχόλια έως τώρα

  1. Συγκινητικό.
    Έτυχε να συναντήσω ένα ερωτοχτυπημένο πρόσφατα και μου έλεγε το ίδιο, πως του φαίνεται θεριά η μέρα.
    "Εδώ σωπαίνει η μουσική και γίνεται η στιγμή αβάσταχτος αιώνας.
    Ας έρθει η νύχτα να κρυφτεί ο πόνος που από το χέρι με τραβά και με σέρνει,
    σα παιδικό παιχνίδι με σβαρνίζει όταν φεύγεις..
    Είναι η ανάμνηση της ευτυχίας που γίνεται μαχαίρι.
    Η απαίτηση της ευτυχίας που γίνεται πληγή.
    Κι όμως στη γλάστρα το γιασεμί ανθεί, το νυχτοπούλι γλυκά κελαηδεί, τα βήματα σου σιμώνουν.
    Μάταιος πόνος μα τι δυνατός
    ένας ανανεούμενος καημός'
    αίσθησης και ψευδαίσθησης
    ζω και δε ζω
    άμα σε δώ κι άμα πάλι σ αποχωριστώ."
    Εμπνευστικός ο Πάμπλο.
    Να και μια ντόπια βερσιόν της ίδιας αγωνίας..
    Καλό βράδυ

  2. Π says:

    Ενδιαφέρουσα η "ντόπια βερσιόν" και παρόμοιας έμπνευσης. Να υποθέσω πως πρόκειται για κάποιο ανέκδοτο ποίημα;

  3. πρόκειται για ένα ποίημα που γράφτηκε αφού διάβασα την ωραία ανάρτησή σας. Καλημέρα.

Σχόλια

Ετικέτες